Powołanie zawsze pozostanie darem miłości Chrystusa
„Zmartwychwstały Pan dzieło zbawienia, którego dokonał, powierza w dalszym prowadzeniu Kościołowi, a w szczególności Apostołom, w ich osobach biskupom i współpracownikom biskupów – kapłanom. Wyraża przez to swą wolę, aby zawsze rozbrzmiewała ewangeliczna nauka prawdy i miłości, aby na ołtarzach ponawiała się Najś[więtsza] Ofiara, a z sakramentów, które ustanowił, spływały bez przerwy ożywcze fale łask ku oczyszczeniu i umocnieniu dusz ludzkich. Chce Jezus, Dobry Pasterz, pozostawać we wszystkich pokoleniach ludzkich w Kościele, chce zbawiać i uświęcać dusze przez swych zastępców – kapłanów.
Prawie przez dwa tysiące lat Chrystus Pan nie cofnął swego postanowienia. Nie cofnie go i nadal. W duszach młodych mężczyzn będzie budził pragnienie kapłaństwa i użyczać im będzie potrzebnych uzdolnień, przymiotów, sił do ofiarnego służenia Bogu i bliźnim. Podobnie będzie przemawiał do serc dziewcząt, aby wybierały życie zakonne jako najlepszą cząstkę przez całkowite oddanie się w miłości Oblubieńcowi najpiękniejszemu spośród synów ludzkich. Powołanie do kapłaństwa i do życia zakonnego zawsze pozostanie darem miłości Jezusa Chrystusa. […]Niechaj Matka Dobrego Pasterza, Królowa duchowieństwa, przewodniczy nam i błogosławi w modlitwach o liczne i szczere powołania kapłańskie oraz zakonne.”
Sługa Boży Bp Piotr Gołębiowski
(Odezwa przed Tygodniem Modłów o Powołania
Kapłańskie i Zakonne w 1970 r.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz