Pierwsza publikacja z modlitwą o beatyfikację
Odpowiadając na nadsyłane pytania i
prośby, zamieszczamy informacje o publikacjach dotyczących Sługi Bożego bp.
Piotra Gołębiowskiego. W późniejszym czasie zamieścimy również jego
bibliografię podmiotową i przedmiotową, o co prosiły osoby przygotowujące prace
naukowe dotyczące Sługi Bożego.
Nakładem
Wydawnictwa Diecezjalnego w Sandomierzu ukazała się w 1989 r. mała książeczka zatytułowana:
„Bp Piotr Gołębiowski”. Na stronie 1 zawierała czarno-białą fotografię tytułowego
Bohatera, a na 3 stronie okładki umieszczono „Modlitwę o beatyfikację”. Była to
pierwsza publikacja książkowa zawierająca taką modlitwę. Książka liczy 34
strony.
Autor
– świadek życia Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego – pisał: „Zwykło się
używać po śmierci człowieka, zwłaszcza takiego człowieka, stwierdzenia, że «umarł
w opinii świętości». W przypadku bpa Gołębiowskiego nie jest ono bezpodstawne.
Odszedł do Boga w czasie sprawowania Eucharystii. Jego przejście do wieczności
przyjęto z bólem i niekłamanym żalem, choć trudno mówić o manifestacyjnym
pogrzebie. Pogrzeb był jak życie: cichy, otoczony najbliższymi, sparaliżowany
wczesną zimą, zamknięty w gronie najwierniejszych, którzy w pełni dostrzegali
kim był biskup Piotr. Wydaje się, że wielkość bpa Gołębiowskiego rośnie w miarę
upływu czasu. Można ośmielić się na stwierdzenie, że początek kultu datuje się
na 30 dzień od śmierci Pasterza. Wówczas to, wśród adwentowej zadumy, przybyły
do Sandomierza cztery autokary studentów i nauczycieli z Radomia, Starachowic i
Ostrowca, by modlić się w czasie Mszy św. i przeżyć tradycyjne spotkanie
opłatkowe przy grobie Tego, który co roku, nie szczędząc sił, odwiedzał z
opłatkiem wspomniane wspólnoty (2 XII 1980). Podobną pielgrzymkę do Grobu
Pasterza zorganizował KIK z Radomia. Dla pamiętających bpa Piotra
Gołębiowskiego, nie ulega kwestii głębia stwierdzenia Jana Pawła II, który na
wiadomość o śmierci Biskupa powiedział: «zmarł wielki Biskup», a do
odwiedzających Ojca św. księży sandomierskich mówił: «to był święty Biskup»”.
Spis
treści:
1.
Dom rodzinny i lata szkolne.
2.
Studia w Sandomierzu i w Rzymie.
3.
Praca w diecezji: profesor i ojciec duchowny alumnów.
4.
Duszpasterz: proboszcz, rektor i dziekan.
5.
Powrót do pracy dydaktycznej w Seminarium Duchownym w Sandomierzu.
6.
Biskup Pomocniczy, Wikariusz Kapitulny, Administrator Apostolski Diecezji
Sandomierskiej.
7.
Zarys sylwetki duchowej i opinia świętości.
 |
| Fot. http://radom.kik.opoka.org.pl |
Autor
– ks. infułat Jerzy Banaśkiewicz urodził się w 1937 r. w Skarżysku-Kamiennej.
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1961 r. W latach 1961-1963 był wikariuszem w
parafii Garbatka-Letnisko. Od 1963 r. podjął studia specjalistyczne z
socjologii religii w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, na Wydziale Filozofii
Chrześcijańskiej. W latach 1967-1969 był wikariuszem w parafii Świętej Trójcy w
Starachowicach. W 1969 r. zamieszkał w Radomiu. Jako wikariusz w parafii pw.
Opieki NMP, był też katechetą i duszpasterzem akademickim. Był poetą, znawcą literatury
i wspaniałym kaznodzieją. Od 1985 r. wykładał w Wyższym Seminarium Duchownym w
Sandomierzu, a później w Radomiu. W 1995 r. Jan Paweł II mianował go
protonotariuszem apostolskim (infułatem). Trzy lata później został proboszczem
parafii św. Teresy w Radomiu i dziekanem dekanatu Radom Południe. Zmarł w 2011
r.
J.
Banaśkiewicz, Bp Piotr Gołębiowski, Sandomierz
1989, ss. 34.
Zapraszamy, zobacz też ostatnie posty:
1)
Wspólne drogi: Kard. S. Wyszyński i bp P. Gołębiowski. Bp Piotr Gołębiowski:
Prymas, który cześć Matki Bożej tak żarliwie szerzy w narodzie naszym (WEJDŹ).
2)
Odczytując Ewangelię ze Sługą Bożym: Przemienienie Pańskie ma głębokie
znaczenie w zastosowaniu do nas (WEJDŹ).
3)
Sobotni promień słońca – nasza modlitwa do Matki Bożej (WEJDŹ).
4)
Księga wdzięcznością pisana (WEJDŹ).
5)
Myśl na dziś (WEJDŹ).
6)
Naśladując Świętych: Św. Kazimierz Królewicz (WEJDŹ).
7)
Pomóż Twoją modlitwą… (WEJDŹ).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz