Z piersi wszystkich dobywały się
okrzyki radosnego uniesienia
„Wspaniały widok przedstawiał triumfalny wjazd Jezusa Chrystusa do Jerozolimy. Ewangelia święta czytana podczas ceremonii poświęcenia palm daje nam szczegółowy opis tego niezwykłego wydarzenia. Pan Jezus siedząc na oślęciu, zbliża się do bram Świętego Miasta. A w tej samej chwili, jakby z natchnienia Bożego, rzesze ludu żydowskiego, przybyłe z różnych zakątków Palestyny na święta Paschy do swej stolicy, wychodzą na spotkanie Jezusa Chrystusa. Żaden król ziemski nie doznał nigdy takiego przyjęcia, jakie zgotowano Królowi nieba i ziemi, Królowi serc i dusz ludzkich, Jezusowi Chrystusowi. Jedni spośród tłumu zdejmowali swoje wierzchnie szaty i wyściełali nimi drogę, inni rzucali do stóp Chrystusa Pana zielone gałązki oliwne. Jeszcze inni trzymali palmy w swych rękach na znak powitania swego Zbawcy i Wodza. A z piersi wszystkich dobywały się okrzyki radosnego uniesienia, głębokiej czci: «Hosanna – chwała Synowi Dawidowemu! Błogosławiony, który idzie w Imię Pańskie».
Te same słowa powtarza kapłan w każdej Mszy świętej po prefacji. Są one okrzykiem duszy, wypełnionej radością na myśl, że za chwilę zstąpi na ołtarz Jezus Chrystus, Bóg – Człowiek pod sakramentalnymi postaciami.
Czyż ta modlitwa Kościoła, zaczerpnięta z Ewangelii świętej, nie jest wyraźną wskazówką dla nas, że Panu Jezusowi Utajonemu w Przenajświętszym Sakramencie i przychodzącemu do serc naszych w Komunii świętej winniśmy składać poddańcze hołdy, uczucia uwielbienia i gorącej miłości. W tych dniach przedświątecznych szeregi ludzi różnego wieku i stanu śpieszą do Stołu Pańskiego, aby zasilić swe dusze Komunią świętą Wielkanocną. Nadzwyczajnie wielką i świętą jest ta chwila. Winniśmy ją przeżywać w głębokim skupieniu duszy, na modlitwie serdecznej. Przed przyjęciem Komunii świętej przygotujmy dusze na przyjście Pana za pomocą aktów wiary, pokory, pragnienia. A po przyjęciu Najświętszej Eucharystii, całym sercem dziękujmy Niepokalanemu Barankowi za połączenie się z nami, zaofiarujmy Mu swe serca, prośmy Go, aby z nami pozostał, by dzielił z nami radosne i przykre chwile życia.
Piastując Niebieskiego Gościa w swej duszy, mówmy do Niego: «Panie, co tylko jest w niebie i na ziemi, wszystko to Twoje. Pragnę samego siebie poświęcić Tobie na dobrowolną ofiarę i Twoim pozostać na zawsze. Panie, w prostocie serca mego, oddaję się dziś Tobie na wiecznego sługę, abym wiecznie Ci był posłuszny i wiecznie ofiarował Ci hołdy… Boże mój, Miłości moja! Ty bądź cały mój, a ja cały Twoim będę».”
Sługa Boży bp Piotr Gołębiowski
„Siewca Prawdy” 3(1933) nr 15, s. 2
28 III 2021 r.
Bądź na bieżąco. Polub - prosimy - stronę
Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego na Facebooku:
www.facebook.com/bppiotrgolebiowski
Powrót do strony głównej - KLIKNIJ
Zapraszamy, zobacz też ostatnie posty: